سکانس من گاو هستم در فیلم گاو ۱۳۴۸

در این سکانس از فیلم گاو مش حسن (عزت الله انتظامی) حرف اهالی روستا را در مورد گاوش باور نمیکند و اعتقاد دارد گاو را اهالی روستا به قتل رسانده‌اند. او حالش دگرگون شده خود را گاو می‌پندارد و تلاش و پند و نصیحت بزرگان و ریش سفیدان روستا برای متقاعد کردن او بی نتیجه می ماند.

گاو از فیلم‌های موج نوی سینمای ایران به کارگردانی داریوش مهرجویی است که در سال ۱۳۴۸ ساخته شد. عزت الله انتظامی، جمشید مشایخی، پرویز فنی‌زاده و علی نصیریان بازیگران اصلی فیلم هستند. گاو جز اولین فیلم‌های ایرانی بود که در غرب و اروپا مورد توجه و تحسین قرار گرفت. گاو جایزه فیپرشی جشنواره فیلم ونیز ۱۹۷۱ را به دست آورد. فیلم گاو بر اساس داستان عزاداران بیل اثر غلامحسین ساعدی ساخته شده‌است. گاو نخستین بار در سال ۱۹۷۱ در جشنواره فیلم ونیز، بدون زیرنویس انگلیسی روی پرده رفت و همچنین در جشنواره‌های کن، برلین، مسکو، لندن، لس‌آنجلس و دیگر جشنواره‌ها به نمایش درآمده‌است. در سال‌های بعد نیز گاو با نسخه ترمیم شده در جشنواره ایل چینما ریترواتو ایتالیا، موزه فیلم اتریش و سینما رُفله فرانسه به نمایش گذاشته شد.در رأی‌گیری منتقدان سینمای ایران در سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۶۷ و ۱۳۷۸ گاو، به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران برگزیده شد.

خلاصه داستان

همه امید زندگی مش حسن به تنها گاوی است که در طویله اش دارد و از وجود آن علاوه بر امرار معاش خانواده خود، افراد روستا را نیز بهره‌مند می‌سازد. همه این مسائل باعث شده است که مش حسن دلبستگی خاصی به این گاو داشته باشد. اما روزی که مش حسن به شهر رفته، گاو به علت نامشخصی می‌میرد و افراد روستا با موافقت همسر مش حسن نعش گاو را در چاه روستا می‌اندازند و پس از بازگشت مش حسن وانمود می‌کنند که گاو گریخته است ولی او باور نمی‌کند و اعتقاد دارد گاو را اهالی روستا به قتل رسانده‌اند. از آن پس حالش دگرگون می‌شود و خود را گاو می‌پندارد. کوشش و پند و نصیحت بزرگان و ریش سفیدان روستا، چاره ساز نمی‌شود و سرانجام کدخدا و مش اسلام تصمیم می‌گیرند او را برای مداوا به شهر ببرند؛ ولی در میانه راه مش حسن می‌گریزد و در دره‌ای سقوط می‌کند و به سرنوشت گاوش دچار می‌شود.

جوایز

• جایزه بهترین فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم لاروشل ۱۹۹۴
• جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۱۹۷۲
• نامزد هوگو طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم شیکاگو ۱۹۷۱
• برنده جایزه فیپرشی جشنواره فیلم ونیز ۱۹۷۱
• برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره سینمایی وزارت فرهنگ و هنر ۱۳۴۹
• جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره سینمایی سپاس ۱۳۴۸